وظایف قانونی سرپرستان یا مدیران اماکن ورزشی

نویسنده: مجتبی یزدانی
سرپرستان و مدیران ده وظیفه‌ی قانونی دارند. این وظایف فرمان‌های اخلاقی از دیدگاه قانون هستند. بنابراین وظیفه‌ی هر مدیر مجموعه‌ی ورزشی نظارت بر اجرای صحیح هر یک از وظایف مشروحه زیر بر حسب مسئولیت‌های خاص کارکنان است.

وظیفه‌ی اول: برنامه‌ریزی مناسب

با اطمینان با واجد شرایط بودن مربیان و مدرسان، طرح‌هایی را تدوین کنید؛ تا تدریس؛ فعالیت‌ها و تمرینات، مناسب سن، وضعیت جسمانی و سطح آمادگی شرکت کنندگان باشد. برای رو به رو شدن با موقعیت‌های اضطراری برنامه‌ریزی کنید تا مراحل آن به موقع انجام شوند. برای شرایط آب و هوایی متفاوت و شرایط محیطی و وضعیت تجهیزات، برنامه‌ریزی کنید (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).

وظیفه‌ی دوم: نظارت صحیح

این کاملاً پذیرفته شده که نظارت باید در همه‌ی اماکن اعم از، سالن‌ها و میدان‌ها، رختکن‌ها و محل حمل و نقل اعمال شود. از ناظران انتظار می‌رود در کنترل سوء رفتار شرکت‌کنندگان با توانایی ارزیابی کرده و باید اقدامات پیشگیرانه‌ی مناسبی را در نظر بگیرند. شما نیز به عنوان یک مدیر مجموعه یا مدیر برنامه اطمینان دارید که ناظران، به طور کامل مراحل اجرایی کاهش خطرات را در حین فعالیت‌های ورزشی مختلف، اعمال می‌کنند؟ برای انجام این کار باید به طور منظم در طول روز، از برنامه‌ها بازدید کرده و نحوه‌ی انجام فعالیت‌ها را مشاهده کنید (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).

وظیفه‌ی سوم: آموزش مناسب

اگر مربی یا ناظری برای هدایت آموزش یا مربیگری و انجام وظایف منصوب در محل مستقر شد؛ می‌بایستی به شکلی تدریجی، منطقی و پذیرفته شده کار آموزش را انجام دهد تا فراگیری را به تدریج به سطوح بالاتری از دانش، مهارت و آمادگی جسمانی هدایت کند. ناظران فعالیت باید با اصول کمک‌های اولیه برای هنگامی که جان ورزشکاران به خطر می‌افتد، آگاهی داشته باشد. ناظران باید شرایط اضطراری را به خوبی درک کرده و از خود واکنش درستی نشان دهند. همه‌ی فعالیت‌های ناظران باید بر اساس معیارهای ارائه‌ی خدمات کمک‌های اولیه‌ی صلیب سرخ جهانی و احیای قلبی تنفسی باشد مربیان باید فعالیت‌های ورزشکاران را ارزیابی، هدایت و نظارت کنند تا به آنها کمک کنند به تدریج از سطوح دانش مهارتی به آمادگی فعلی به سطوح بالاتر ارتقا پیدا کنند. یک ناظر باید از پایه‌های علمی آماده‌سازی و خطرات موجود در تمرین‌های خاص رشته‌های ورزشی، تجهیزات یا شرایط محیطی آگاه باشد (آفرینش خاکی و صانعی، 1388)

وظیفه چهارم: ایمن‌سازی محیط

این مسئولیت به این معنی است که ناظران و مدیران، توانایی استفاده از تجهیزات با رعایت اصول ایمنی را دارند و برای اطمینان از رضایت و ایمنی استفاده کننده به طور منظم آن را بازرسی، نگهداری و تعمیر می‌کنند. ناظران فعالیت‌های ورزشی برای دستیابی به این هدف باید آموزش لازم را ببینند تا تجهیزات معیوب و خطرناک را شناسایی و با بازرسی منظم از تجهیزات و امکانات بر اساس فهرست بازرسی‌های خاص، هر قسمت از مجموعه را هدایت کنند (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).  

وظیفه‌ی پنجم: ایمن‌سازی وسایل و تجهیزات

ناظران و مدیران باید بتوانند با رعایت اصول ایمنی از تجهیزات استفاده کرده و برای حصول اطمینان از رضایت و ایمنی مشتری به طور منظم آنها را بازرسی، نگهداری و تعمیر کنند. علاوه بر این شرکت‌کنندگان انتظار دارند که یک مربی یا ناظر حرفه‌ای آموزش دیده، وسایل و تجهیزات خراب و خطرناک را تشخیص داده و آن را از برنامه حذف کند. برای دست‌یابی به این هدف باید از ناظران فعالیت خواسته شود تا بازرسی منظم از تجهیزات و امکانات را بر اساس فهرست بازرسی محل انجام دهد. در صورت روبه‌رویی با مشکلات باید آنها را در اسرع وقت به کارکنان تعمیر و نگهداری گزارش و تجهیزات معیوب، تا تعمیر یا جابه‌جایی، نباید استفاده شوند (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).

وظیفه‌ی ششم: ارائه‌ی فعالیت‌های ایمن

ناظران اماکن و فعالیت‌ها، باید اطمینان یابند که شرکت‌کنندگان به شکل اصولی و بر اساس سن، سطح آمادگی و تجربه دسته‌بندی شوند. به کارگیری این اصل به ویژه هنگام آموزش و مربیگری ورزش‌هایی که در آن تماس بدنی وجود دارد، بسیار مهم است. فعالیت‌ها همچنین باید بر اساس سن و تجربه‌ی شرکت‌کنندگان و ابعاد و ساختار محل فعالیت، هماهنگی و تناسب داشته باشد (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).

وظیفه‌ی هفتم: آشنا کردن شرکت‌کنندگان با آسیب‌های احتمالی

همه‌ی شرکت‌کنندگان باید از آسیب‌های احتمالی حین انجام یک فعالیت آگاه باشند. این امر به ویژه زمانی که یک فن ورزشی بالقوه خطرناک است صادق است. علاوه بر آن ورزشکاران آموزشگاهی و دانشگاهی باید به طور کامل به سوی فعالیت‌های ورزشی سوق داده شوند که بی‌خطر هستند. برای ورزشکاران و والدین می‌بایست دستورالعمل مکتوب مبین رعایت نکته‌های ایمنی خاص هر ورزش تدوین و به آن‌ها ارائه شود. (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).

وظیفه‌ی هشتم: ارائه‌ی مراقبت‌های اورژانس به هنگام آسیب‌دیدگی

ناظران فعالیت باید با اصول کمک‌های اولیه برای هنگامی که جان ورزشکاران به خطر می‌افتد، آگاهی داشته باشد. ناظران باید شرایط اضطراری را به خوبی درک کرده و از خود واکنش درستی نشان دهند. همه‌ی فعالیت‌های ناظران باید بر اساس معیارهای ارائه‌ی خدمات کمک‌های اولیه‌ی صلیب سرخ جهانی و احیای قلبی تنفسی باشد (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).

وظیفه‌ی نهم: طراحی و اجرای یک طرح اضطراری

به عنوان یک مدیر ارشد مجموعه باید طرحی اضطراری را برای محل فعالیت. در درون مجموعه‌ اماکن خود تدوین کنید. این طرح به ویژه برای مناطق دوردستی که امکان دسترسی سریع به تلفن یا پلکان یا درهای خروجی ندارند بسیار ضروری است. این طرح‌ها حداقل در آغاز هر فصل یا فعالیت اجرا و همه‌ی ناظران یا مربیانی که در آن نقش ایفا خواهند کرد، شرکت داشته باشند (آفرینش خاکی و صانعی، 1388).

وظیفه‌ی دهم: آموزش و نظارت بر کار مربیان، مدرسان و ناظران

در صورت بروز یک حادثه‌ی جدی برای یک استفاده‌کننده از امکانات، شما و کارکنانتان در برابر قانون مجبور به پاسخ‌گویی هستید تا اثبات کنید از ناظران، مربیان و مدرسانی استفاده کرده‌اید که از دانش و مهارت حرفه‌ای برخوردارند و آنها آموزش دیده و با تشخیص وسایل و تجهیزات خراب و خطرناک را، از برنامه حذف کرده‌اند. برای دستیابی به این هدف باید از ناظران فعالیت خواسته شود بازرسی منظم از تجهیزات و امکانات را بر اساس فهرست بازرسی هر محل انجام دهند. در صورت رو به رو شدن با مشکلات باید آنها را در اسرع وقت به کارکنان تعمیر و نگهداری گزارش کنند و تجهیزات معیوب تا تعمیر یا جا به جایی نباید استفاده شوند (آفرینش خاکی و صانعی، 1388). برای توسعه و همگانی کردن ورزش نیازمند اماکن ورزشی مناسب و مهم‌تر از آن نحوه‌ی صحیح اداره کردن اماکن ورزشی احداث شده است.
منبع مقاله :
یزدانی، مجتبی؛ (1395)، ورزش و مدیریت جهادی، تهران: تیسا، چاپ اول